Opis

W głębi poziomów miłości coś się wypaliło.
Wypadek, przypadek, pech nie do naprawy.
Gdzieś zgubiłam się sama,
niech ktoś mnie znajdzie.
ERROR – R.I.P. Trup, pogrzeb, grób.
Stypa, wódka, słup. Głową o ścianę. Dup!
Na szyi szramy niewidoczne znów,
oczy wydłubane, uszy zatkane, języka brak.
Na stosie znojnie całą dobę płonę.
Cały czas. Żar, popiół, proch.
Zastygły w ogniu strach, w ciszy zamknięty płacz.
Krew serca na piedestale scen-ołtarzy.
Spalone żarty, stracone chwile, niezauważonych oczu blask.
Iskra bez iskry. Chemia bez chemii. Motyle fruwają i tak.
Do ognia miłości zmarłej, od której inne poziomy się zajmą.
Niech wszystko spłonie. Niech będzie ogień!
Teraz już nic nie jest ważne.
Umrę na dusznym tronie sto pierwszy raz...