Liga TW#2 Cichy obserwator
Postać: Człowiek z mojego snu
Zdarzenie: Na najwyższym dachu
Efekt: Poczekaj na ciemność, zapal świeczkę. I napisz to co widzisz/czujesz.
Przymknął oko, zasuwając powiekę. W głowie zapaliła się nowa myśl. Należało ją tylko złapać. Co właściwie widział? Śpiących lub martwych sąsiadów. Nie miał przed sobą nic pośredniego. Zamurowany w sztywnej pozie. Patrzył z góry. Rozszczelnił usta, by krzyknąć dziewczynce siedzącej na trzepaku.
Dziś nie było jej koleżanek. Całkiem sama bawiła się na rudziejącym wierzchowcu. Przerabiała rdzawe rurki, stojące ostatkiem sił, na szubienicę. W betonowej dżungli samotna szarość ukoi przedśmiertne podrygi. Ciasno spleciony blond warkocz podskakiwał w rytm nadany przez sznur. Wykrzywiła usta w bolesnym grymasie radości. A mówią, że młodzież nie umie się bawić bez telefonów. Potrafią odgrywać dorosłość z najmniejszymi detalami.
Z lasu wybiegł mały króliczek. W poszukiwaniu szczęścia opuścił znany i bezpieczny zakątek. Dopadł lekko spóźniony do niedoszłej właścicielki. Teraz mógł cieszyć się, nieprzebytymi chwilami szczęścia, które prysnęły jak bańka mydlana.
Z refleksu rzuconego przez starą latarnię na otwartą deskę klozetową, wyskoczyło stado różowych skrzydlatych osłów. Frunęły w pięknym kluczu, przelatując nad głową zdumionego uszatka.
— Hej, że hoooo kruszyno! — zawyły przeciągle pierzaste kłapouchy. — Było zostać w lesie i żreć ściółkę.
To mówiąc, zmiażdżyły kopytem czaszkę biednemu nieborakowi. Delikatne białe futerko poplamiła krew. Dziewczynka i królik tworzyli już dość ciekawą instalację.
Dziwił się, jak może znosić te okrutne widoki, codziennie, na okrągło. Chciał westchnąć nad zmarłymi, ale miał już zamknięte usta. Iskierka myśli zgasła niepostrzeżenie.
© Copyright - wszystkie prawa zastrzeżone.
Zgodnie z polską ustawą, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej
o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Prawo autorskie działa automatycznie
– ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności. Utwór nie musi przy tym być skończony.
Komentarze.
Ale masz wyobraźnię! Najpierw przeczytałam, myślę sobie: WTF? Potem doczytałam, jaki był zestaw z efektem, przeczytałam drugi raz - eureka!
Proza poetycka, mniam.
Są pewne potknięcia językowe, ale nie zepsuły mi przyjemności.
Odpowiedz
Halmar ooo fajnie, że się połapałaś co i jak. W takiej miniaturze tym razem się zamknąłem.
Odpowiedz
Witamy nowy tekst!
Odpowiedz
no... niezłą instalację utkałeś ze słów. trochę straszne, trochę śmieszne. halucynogenne mocno.
Odpowiedz
sensol takie miało być
Odpowiedz
Taki poszarpany kadr, wycinek pokręconego snu. Trochę pod koniec się pogubiłam. Początek najbardziej mi się podoba.
"W betonowej dżungli samotna szarość ukoi przedśmiertne podrygi." -zacne
Jeżeli coś już nie grało to chyba przecinki w niektórych miejscach. Tak jak tutaj: Z refleksu rzuconego przez starą latarnię na otwartą deskę klozetową, wyskoczyło stado różowych skrzydlatych osłów. - tak intuicyjnie brakuje mi przecinka po 'różowych'
Odpowiedz
Adelajda dzięki za wizytę, na takie pisanie nastroiła mnie świeczka.
Hmmm przecinek po "różowych"?
Odpowiedz
Uuu... Dobre.
Pokręcone, ale bardzo dobre. Ładnie to utkałeś.
Nieźle też poradziłeś sobie z efektem.
Odpowiedz
pkropka miło mi, że się podobało. Mam zdjęcie scenerii, która była źródłem opowiadania
https://zapodaj.net/images/b4f6bf936b4f4.jpg jednak trochę wyszedłem poza ramy kadru.
Odpowiedz
Krótkie, panie berkasie, ale dość zacne. I klimat, i pomysł, i wykonanie.
Pozdrowionka
Odpowiedz
Agnieszka ano tym razem krótko, dobrze, że chociaż zacnie.
Odpowiedz
"Przerabiała rdzawe rurki, stojące ostatkiem sił, na szubienicę" - to zdanie mi się nie podoba, poprzestawiałabym deczko, jakoś może tak:
"Rdzawe rurki, stojące ostatkiem sił, przerabiała na szubienicę"
"Potrafią odgrywać dorosłość z najmniejszymi detalami" - to fajnie ujęte, z pozycji obserwatora obserwującego dzieci, będące obserwatorami dorosłych
"Teraz mógł cieszyć się, nieprzebytymi chwilami szczęścia" - przecinek zbędny
"Z refleksu rzuconego przez starą latarnię na otwartą deskę klozetową, wyskoczyło stado różowych skrzydlatych osłów"
(to zobaczyłeś przy świeczce? xd)
"— Hej, że hoooo kruszyno! — Zawyły przeciągle pierzaste kłapouchy" - z małej "zawyły"
"Dziewczynka i królik tworzyli już dość ciekawą instalację" - to fajne
"Iskierka myśli zgasła niepostrzeżenie" - ładna końcówka
Całkiem zacna próba prozy poetyckiej, jest w tym jakaś magia, ale Paniocku, okropnie krótkie, 1600 znaków, jak wrzucam 3 tys. to myślę sobie "dżizas, za krótkie", a tu masz jeszcze mniej. Ale propsy za walkę i za próbowanie nowego. Swoją drogą (patrząc na rozwój Maroka) ciekawa jestem, w jaką stronę skręci Twoja pisarska droga. Pozdrówki
Odpowiedz
Ritha dzięki za wizytę, osły widziałem przy innej okazji
, ale nagle mi tu przypasowały. Błędy ogarnę po pracy.
Odpowiedz
Krótkie, ale skondensowane. W takiej odsłonie jeszcze Ciebie nie czytałem. To jest takie słodko gorzkie. Chociaż może bardziej gorzkie.
Cikawe i dość niepokojące.
Odpowiedz
jagodolas fajnie, że wpadłeś
. Widać efekty robią robotę i dają powiew świeżości.
Odpowiedz
Psycho-creepy + zwiezłość, czego zazdroszczę.
"— Hej, że hoooo kruszyno! — Zawyły przeciągle pierzaste kłapouchy. — Było zostać w lesie i żreć ściółkę." - tutaj mam wrażenie, że "Zawyły" Może się odnosić bezpośrednio do sposobu wypowiedzi i jako takie z małej.
Całkiem nowy, oniryczny, Berkas. Parafrazując sentencję z Gry o Tron: lepsze is comming.
Odpowiedz
Canulas błąd poprawiłem, dzięki za uwagę. Oniryzm mnie od dawna kusił, dopiero teraz się udało.
Odpowiedz
Co dziewczynka robi na trzepaku w nocy? Okej czytam dalej
Odpowiedz
entropia wiesza się
Odpowiedz
Aaa okej. Porąbane fazy senne. Ciekawe masz wizję biorąc jeszcze pod uwagę efekt
Jest taki koszmarny, tajemniczy klimat, symbole które kojarzą się z czymś dobrym, niewinnym, zostają zniszczone. Straszne ! Ciekawa miniatura
Odpowiedz
Upiorne zanurzenie na chwilę paluszka w innym świecie
Odpowiedz
Deskas klozetowa rozwaliła świat na drobne.
Początek niesamowity, później kudłate stwory zbyt bajkowe.
Ogólnie przemierza ten świat wyobraźni w trybie słodko krwistym.
Odpowiedz
Przemierzasz*
Odpowiedz
Ooooo!!! To je to. Zacnie jest. Gdzieś mi ze dwa razy zgrzytnęło, ale przecudne. Brawo.
Odpowiedz
Chciałoby się ciut dłuższe mimo to łatwo wczuć się w postać faceta i w dziewczynkę, może dlatego, że wychowałam się w blokach i rdzawy trzepak dobrze mi znany =)
Odpowiedz
