TW#6 Paranoja

 Postać: Nowy sąsiad

 Zdarzenie: Czcze gadanie

 Efekt: Twój dobrodziej wchodzi na szybkości na jakiś Onet czy WP i wybiera historię z życia wziętą. Daje Ci linka i bajabongo. Opisuj, recenzuj.

 https://tech.wp.pl/wycofano-go-z-uzycia-w-2008-roku-samolot-f-117-zostal-zauwazony-nad-kalifornia-6491586018363521a

 Krzysztof pędem opuścił nielegalne zgromadzenie, rzucając ukradkiem spojrzenie na dozorcę i Panią Wiesię. Trzeba być bardzo ostrożnym w tych czasach. Można łatwo stracić skromne zasoby gotówki, bezzasadnie wychylając nosa na zewnątrz. Godzina próchna, pomyślał, wkurwiony sprawdzając czas. Może umrzeć z głodu, bo do sklepu nie wpuszczą.

 — Pssst, dziadku kupisz mi chleb, leberkę i amarenę? — zapytał ukradkiem obcego seniora.

 — No nie wiem, takie ryzyko to będzie kosztowało — mruczał. — Dwie dychy za fatygę i dwie dychy za podjęcie niebezpiecznego zadania.

 — I dyszka na zakupy to jest jakiś koszmar.

 — Płacisz?

 Krzychu wręczył zwitek banknotów i obserwował ostrożne ruchy, przypominające nienaoliwionego Blaszanego Drwala z agresywną korozją w lewym biodrze. Mógłby przysiąc, że słyszał skrzypnięcie. Schował się w cieniu wiaty na wózki. Oby nie dał się znów złapać niewidzialnemu F-117. Kłopotliwa sprawa z tymi fligrami. Huk przełamywanej bariery dźwięku. Błysk flesza i nerwowe oczekiwanie na reprymendę od różnorakich mend. Pan komisarz, Pan ksiądz, Pan doktor i Pan Paweł wszyscy liżą łapczywie znaczki na szarej kopercie okalającej zawiadomienie o najpóźniejszym terminie zapłaty. Nie ma odwołania. Nie ma płaczu w poduszkę. Po prostu płać.

 Odpalił szluga i puszczał znaki dymne temu skurwysynowi, zamelinowanemu w niebiosach.

 — A my sobie tu tradycyjnie giniemy — głośno myślał.

 Obserwował z rozbawieniem patrol policji legitymujący rowerzystę. Czy jazda aby nie sprawia mu to zbyt wiele przyjemności? Wyjące syreny radiowozu świdrowały uszy.

 — Siedź w domu! Siedź w domu! SIEDŹ W DOMU!!! — Wychwycił z jęków.

 Czy już świrował? Dopadł go pierdolec? Postanowił to przemyśleć przy śniadaniu. No właśnie gdzie ten stary grzyb. Zwinął pieniądze i dał dyla? Dziadek nagle wyłonił się zza rogu. Wręczył cicho reklamówkę.

 — Obyło się bez kłopotów, wszystko jest na miejscu — szepnął.

 Wracając do domu, spotkał pod kościołem pana Mieczysława (z tego, co pamiętał tak miał na imię). Mężczyzna dopiero co się wprowadził. Były pilot wojskowy wpatrywał się w niebo. F-117 dumnie frunął, nic sobie nie robiąc z ciekawskich fal radiowych.

 — A skurczybyki się uaktywniły ostatnio. Coś się musi kroić — stwierdził emeryt. — Może pójdziemy do odstrzału. Czytałem o nich ostatnio w gazecie. Nic dobrego nie zwiastują.

 — Może to jednak zwykłe nic?!

 Krzyś już lądował w łapach lęku, zaraz otworzy rezerwową butelkę wódki i odpłynie. Może do wieczora odetnie ciało od świadomości. To nic?! Wrzeszczał w myślach.

 Żył w ciasnym mieszkaniu, nie miał nawet kota. Salono-kuchnio-łazienka i stary komputer na stole.

 Zaległ pod prysznicem, oddzielonym od pokoju zasłonką. Strumień lodowatej wody boleśnie oblewał skórę. Jeszcze trochę kontaktował. Stanął w pojedynku na spojrzenia z F-117 wiszącym za oknem. Wytrzymał kilka sekund. Znów przegrał. Wpadł w umysłową (a może umyślną lub umyślaną) dziurę w podłodze. I leciał sobie, leciał.

 Ocknął się na zakurzonej posadzce w piwnicy. Nad głową nie miał oczekiwanego otworu, ale wszystko go bolało. Stanął ostrożnie na trzęsących się nogach. Niepewnie zrobił pierwszy krok. Porażka. Wyrżnął twarzą w ścianę. Do mieszkania wracał na czworaka, zostawiając za sobą plamy z krwi.

 — Znowu te F-117? — zapytał zupełnie niezniesmaczony sąsiad (chyba) Mieciu.

 — Yhm — ledwo wybełkotał, tę niezbyt wymagającą kwestię.

 — Chodź do mnie, trzeba się napić i obmyślić plan dalszego działania — stwierdził, zapraszająco kiwając ręką.

 — Kim ty właściwie człowieku jesteś?

 — To bez znaczenia, wpełzaj. Możesz mi mówić Mieciu, albo jak tylko inaczej zapragniesz.