Trening WyobraźniOstatni lot trzmiela
Pranie jak raz robiłam, kiedy nadleciał. Tyłek miałam wypięty; niby do słońca, żeby sięgnąć pościeli w mydlinach. A ten przysiadł na zadzie, jakbym lotniskiem była!
Na dodatek stary się napatoczył, a on lubi popatrzeć zbereźnik jeden. W życiu mu nie powiem, ale mięknę w nogach, kiedy się na mnie gapi taki wyposzczony, a nocą… ech!
Podlazł bliżej. Ino ciut zakasałam spódnicę - niech się pogapi na własnym podwórku, a nie gdzie w gospodzie. Skaranie Boskie! Jak mi klapsa strzelił, tom do balii wdepła, ręcami cembrowiny się chwytając, aż kamienie do studni się posypali. Podobnież bąka tłukł! I zatłukł. Koniec świata!
Uśmiałam się przednie z treści. Bardzo zgrabny opisik.
