#(Cod-03) — E.P. & Mały Boo "Parter"

 E.P. wystawał pod wejściem upocony jak gówno w Wielkanoc. Oczywiście samo porównanie miało mniej sensu niż mysi okruszek, ale jemu — przypomnijmy, Earlowi Pickertonowi — wyprawiało we łbie galimatias. Stał zatem dalej miętoląc jamochłonem orbitówkę i drapiąc do taktu jajko. Lewa grabulka spoczywała już na zimnej gałce klamki, lecz akt otwarcia w dalszym ciągu przyozdabiał strach.

 "Bo może zdarzyć się tak, że otworzeniu drzwi zatowarzyszy zgrzyt. Zgrzytowi zatowarzyszy szczęk uwolnionej zapadki, a szczękowi uwolnionej zapadki zatowarzyszy wystrzał. Ostatnią kostką domina będzie trup. Trup o imieniu Earl".

 Taką właśnie precyzyjną historię przedstawił mu Mały Boo raptem okrągłych kilka minut temu. Opowiedział hipotetyczną anegdotkę i ruszył schodami, węszyć piętro wyżej. Schodami dosyć stromymi i o drewnopodobnej konsystencji. Na tych — nie bójmy się tego powiedzieć: jebanych — schodach odłogiem leżał żółciachny dywanik, smażąc włosie w pazernym odbiciu sufitowych lamp.

 — Tak się dzieje, gdy Agatka Christie wejdzie w banię za mocno albo przećpiesz Raymonda Chandlera! — krzyknął E.P., albowiem tak już miał, że z głośnym artykułowaniem przemyśleń sztywno trzymał sztamę. Zazwyczaj rozdzierał mordę, nie czekając na powód. Stał więc pod drzwiami i krzyczał, gromiąc spojrzeniem wspomniane już wcześniej — lecz nie bójmy się ponownie przypomnieć — odrażające w swym żółtym majestacie dywanicho.

 Nic. Cisza. Pustka. Mały Boo nie odpowiedział na ten i inne krzyki.

 — Zaraz wchodzę, zaraz wchodzę, będę leżał na podłodze!

 Nic. Cisza. Pustka. Mały Boo miał go wyraźnie gdzieś.

 — Gówno, twoja mać, Mały Boo. Krzyknę tak do ciebie tryliard razy, a potem jeszcze pięć!

 Nic. Nawet ciszy i pustki, nie wspominając o Niewielkim Boo.

 Earl otworzył drzwi.

 "Na spalonych koszach siedzieliśmy w czworo. Spytaj, spytaj, spytaj, gdzie jest dziesięcioro?"

 Wszedł wolno, wycierając buta w miłe włosy białego dywanu. Bosą stopę trzymał na podłodze, chcąc pozostać w kontakcie z niezakłamaną temperaturą pomieszczenia. Poczłapał w zgarbionej pozie wprost pod duże i trójkątne lustro. Machnął dłonią i z wyższością w spojrzeniu przeczytał dokładnie napis jeszcze raz:

 "Na spalonych koszach siedzieliśmy w czworo. Spytaj, spytaj, spytaj, gdzie jest dziesięcioro".

 A potem przeczytał od tyłu.

 Dziesięcioro jest gdzie, spytaj, spytaj, spytaj. Czworo w siedzieliśmy koszach spalonych na.

 Później spróbował jeszcze po literce.

 "Oroicęiseizd tsej eizdg, jatyps, jatyps, jatyps. Orowzc w ymśileizdeis hcazsok hcynolaps an".

 A potem z kolei... ale to już może w domyśle. W każdym razie troił się i czworzył. Myślał, kombinował, drapał lewe jajko, żując lepką gumę albo drapał lewą gumę, żując lepkie jajko. W końcu wrócił z góry Mały Boo.

 — Jedna martwa. Gołe cyce. Gacie rozmiar dentystycznej nici. Zajebana pod koniec pacierza.

 — Umarła w modlitwie?

 — Zajebana na amen.

 — Chociaż ładna?

 — Nie ma łba.

 — Ja, jak widzisz Boo, studiuję ten napis.

 — Ten na lustrze?

 — Na? Myślałem, że "W".

 — Nie. Jest napisany kredką, detektywie Earl, a więc znajduje się: "Na". Czemu nie masz jednego buta?

 — Nie spytasz czemu jednego mam?

 Boo pokręcił całym ciałem Boo.

 — Jak ci idzie?

 — Dobrze. Zszedłem już do półtorej paczki. Myślę też nad programem crossfitowym z YouTube, ale mam ograniczony przesył danych i boję się, że mi zeżre cały transfer.

 — Ok... a jak ci idzie z napisem?

 — Też dobrze. Próbowałem od przodu, próbowałem od tyłu, próbowałem też...

 — Pięknie. Doszedłeś zatem do ostatniej bazy. Zaraz mi powiesz, że już ruchałeś to lustro. Odkryłeś coś w ogóle?

 — Tak. Niezależnie czy czytasz od przodu, czy od tyłu słowo "w" nie zmienia znaczenia.

 Boo podszedł i spojrzał oczami Boo.

 — Dwa błędy. Pierwszy: Powinno być "we czworo, nie w". Drugi: Na końcu brakuje znaku zapytania.

 — Aaa, taa, wiem. Starłem i zastąpiłem kropką, bo nie pamiętałem co to i mnie rozpraszało. A jak jest na piętrze, Mały Boo?

 — Wyżej niż tu, plus jedna baba, minus jedna bania. Idziesz?

 — Byle nie przez ten żółty dywan.

 Boo odwrócił całe ciało Boo. Wprawił nogi w chód.

 — Trzecia baza, trzecia baza — powtarzał za nim Earl. — Znaczy, że co? Czy jak basebolista zdobywa trzecią bazę, może zerżnąć innego basebolistę?

 — Musi — odparł Boo prosto ustami Boo.

  A potem była już tylko masa śmierci.

 <><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

  Dołącz do nas na: https://t3kstura.eu/

 "Codziennostrzał — 200 mililitrów słowa pisanego dziennie" to nowa inicjatywa literacka Treningu Wyobraźni mająca na celu wypracowanie systematyczności i regularności w pisaniu.