Impreza

- Witam pana. Co tu się buduje?

- Hala widowiskowa na kilkaset tysięcy osób. Koszt oszacowano na dziewięćset milionów złotych.

- Wow. Ciekawe co tu się będzie odbywać.

- A jedna taka nic nieznacząca impreza. Potem cały budynek się wyburzy.

- Co takiego?

- Zalecenia z góry.

- To kto wyłożył na to kasę?

- A taki nic nieznaczący mieszkaniec Torunia.

- Skoro dysponuje milionami to chyba jednak coś znaczy.

- A gdzie tam, zapożyczył się u mafiosów, trochę wygrał w totka.

- To bez sensu. A ci ludzie po co tu stoją?

- Zapłaciliśmy im. Uczą się roli widzi pan tego pod ścianą, Władka Oranżadka? Zawsze pełno takich na imprezach, przychodzą nie wiadomo po co, a potem cały czas stoją pod ścianą i udają znudzonych. Od czasu do czasu napiją się oranżady. A tamten dalej to typowy podrywacz. Chodzi od jednej do drugiej dziewczyny, klepie je po tyłkach i się obleśnie oblizuje. Są też dwie cichodajki, co to najpierw obiecują facetom figle w krzakach, a potem jak już się taki jeden z drugim napali, to odchodzą z bezczelnym uśmieszkiem i niemiłym słowem. Pełno takich na imprezach.

- Tak?

- Bywa pan na imprezach?

- Rzadko.

- No to co się pan odzywasz. Nie zna się pan na rzeczy. My tu mamy speców od marketingu, którzy wszystko obmyślili.

- A ten na końcu?

- To bożyszcze tłumów. Jego twarz będzie na wszystkich plakatach informujących o festynie. Dla jego nieskromnej osoby zwalą tu tłumy. Wszyscy kochają takich ludzi, wiecznie zadowolonych, uśmiechniętych i dowcipnych. O, a tam z aparatem chodzi fotoreporter. Bez niego żadna licząca się impreza nie ma prawa bytu. Ludzie muszą wiedzieć, ze ktoś rejestruje co się dzieje, wtedy automatycznie całość nabiera splendoru.

- No dobrze, ale dalej nie rozumiem, czemu tu stoją.

- Proszę pana, wczuwają się w rolę. Beatlesi twierdzili, że trzeba coś robić przez dziesięć tysięcy godzin, żeby dojść do perfekcji, a my przecież nie zatrudniamy ludzi z ulicy.

- I będą tu stali aż do momentu, gdy skończycie budowę?

- Tak, jeszcze nam zostało jakieś półtora roku. Potem odbędzie się wielkie wydarzenie i zobaczy pan, że zwalą tłumy. Nasz sponsor ma taką nadzieję, bo inaczej zbankrutuje. Liczy, że wszystko mu się zawróci z nawiązką.

- Żeby się nie przeliczył. No dobra, macie tu już sztuczny tłum. A kto będzie występował?

- Nikt.

- Jak to?

- Normalnie. Nie stać już nas było na zamówienie artystów. Wie pan, jacy oni są drodzy.

- To co się będzie działo na tym festynie?

- Nic. Ludzie się zgromadzą, kupią bilety wstępu, doświadczą splendoru tego miejsca, a potem się rozejdą.

- I to się uda? Zaraz będą żądać zwrotu kasy.

- A ciekawe od kogo? Od sponsora, który wyłożył forsę na budowę hali? On przecież nic nie znaczy. A następnego dnia wyburzy się budynek, więc wszyscy zrozumieją, że co to ich marne pieniądze w porównaniu z milionami wpompowanymi w taką inwestycję. Widzi pan, wszystko obmyślili nasi marketingowcy, żeby zminimalizować straty. Nikt się nie będzie domagał zwrotu, co więcej będą dziękować, że mogli wziąć udział w tak niezwykłym przedsięwzięciu.

- No dobrze, ale po co mi pan to wszystko zdradził?

- Żeby pan rozpowiedział znajomym. Sporo osób zjawi się z czystej ciekawości.

- Ale ja nie mam znajomych.

- No to wypierdzielaj stąd.