Trening WyobraźniŻeby dostrzec perspektywę, trzeba zrobić krok wstecz. Nocą - odważyłem się. Myśli spacerowały leniwie po domu Kopciuszka szukając uzasadnienia mojej obecności.
Kopciuszek zhardział, pod maską tolerancji sącząc uczucia nieprzychylne. Pożądana niegdyś rozmaitość kuli się po kuchennych kątach, w obawie przed anatemą. Idee więdną pod zuchwałym wzrokiem gospodarza. Wierni padli na kolana i brzęczą nieskończoną mantrę pochwał. Kiedy strach okrzepł, Kopciuszek przestał zerkać w lusterko z obawą. Sprawnie podzielił wiernych na kategorie, sortując plewy. Wianek wiernopoddańczych rączek z pasją rzucił się na odmieńców.
Otrzepałem ręce. Zasiedziałem się, nasiąkając kuchennym smrodkiem. Wychodzę, nim zaczną się poranne modły. Z pustymi rękami łatwiej iść.
