Informacja zwrotna cz. 6 (cod #5)

Poprzednia część: https://t3kstura.eu/pokaz_tekst.php?id_txt=6353

– Szukamy czegoś konkretnego? Telefon? – Bloom rozglądał się po zalanym wczesnopopołudniowym słońcem mieszkaniu denatki. Było jasne i przestronne. Pastelowe i kobiece, a zarazem na swój sposób… zimne. Być może przez sterylność białych mebli i płytek.

– Mamy telefon. – Masona najbardziej interesowała zawartość szaf, przeczesywał je metodycznie. – Liczę, że część kontaktów pokryje się z odciskami palców stąd. Albo tymi ze śmietnika… Chociaż jeden.

Na stoliku w salonie stało niedopite cappuccino. Bloom zawiesił na nim wzrok.

– Najbardziej nie lubię znajdować tych rzeczy, których nie udało im się dokończyć – stwierdził. – Namacalnych dowodów na to, że nie byli gotowi.

– Jesteś w robocie i skup się na robocie…! – Dobiegło z drugiego pokoju.

– Taa… Laptop też mamy?

– Mamy…!

Bloom zajrzał do łazienki. Szukał drugiej szczoteczki do zębów lub męskiej maszynki do golenia. Nic. Same babskie przybory, przynajmniej tak wywnioskował po kremowej, różowej lub błękitnej kolorystyce. Poszperał jeszcze w kuchni, po czym dołączył do Duarte.

– Po prostu sprawdźmy messengera. Tam będzie wszystko.

– Tak, wiem, szukam… Jest! – Ze skrytej za przesuwanym lustrem szafy wytargał torbę.

– Titleist – przeczytał drugi z mężczyzn. – Titleist…

– Nie grasz w golfa, Bloom? – Mason rozsunął torbę, ukazując komplet kijów golfowych. Wyciągnął wszystkie, dokładnie czternaście. – Willow Baker grała. Ma pełny set kijów, od drivera po puttera, wszystkie Titleist, była wierna marce, to częste u golfistów.

Bloom usiadł na łóżku, trawiąc nowe informacje.

– A piłeczka… – zawahał się – była… Mizuno?

Komisarz Mason Duarte przetrzepał torbę golfową zmarłej Willow Baker aż do samej podszewki. Dokopał się między innymi do piłeczek golfowych. Wszystkie marki Titleist.

– Stary… – Bloom podniósł jedną piłeczkę i obracał ją w palcach niemalże z namaszczeniem. – Czy to będzie aż tak proste, jak myślę? Magiczna kula. Wystarczy, że dowiemy się, gdzie grała… I z kim grała…

– Taa…

– I kto z jej golfowych kompanów był wierny innej marce…

– Taa…

– Takiej samej, jak piłeczka, którą Owen Patrocky wyciągnął z jej przełyku.

– Nie ekscytuj się, Bloom. Idziemy sprawdzić, gdzie grała, gdzie pracowała i jakie rewelacje, kryje jej messenger. Może była z kimś umówiona wczoraj.

– Schadzka pod śmietnikiem? Za dużo Christie w młodości, komisarzu Duarte.